تاثیر چیدمان کلاس در یادگیری
تاثیر چیدمان کلاس در یادگیری
سامان سلامیان، معلم و روانشناس، در گفت‌وگو با رکنا، روز جهانی دانش‌آموز را فرصتی برای تامل بر وضعیت آموزش و پرورش کشور دانست. وی با اشاره به مشکلات متعدد این حوزه، بر اهمیت رفع آن‌ها با تدبیر و سرمایه‌گذاری مناسب تاکید کرد.
سلامیان بهترین دبیر ریاضی کنکور در ایران، برخی از چالش‌های پیش روی آموزش و پرورش ایران را قابل حل با ظرفیت‌های داخلی کشور دانست و بر لزوم توجه بیشتر به این مسئله مهم تاکید کرد. وی معتقد است که با برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت صحیح می‌توان به بهبود وضعیت آموزش و پرورش در کشور امیدوار بود.
با توجه به دستاوردهای کشورهای پیشرو در آموزش، روش‌های مشارکتی به طور چشمگیری بر افزایش اعتماد به نفس دانش‌آموزان تأثیرگذار است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مشارکت فعال دانش‌آموزان در فرایند یادگیری، منجر به تثبیت بهتر مطالب، کاهش اضطراب، تقویت حس توانمندی و توسعه تفکر انتقادی می‌شود.
سامان سلامیان با طرح این پرسش که “در ایران امروز، دست‌اندرکاران آموزش چه اقداماتی برای گسترش روش‌های مشارکتی انجام داده‌اند؟” به رویه‌های سنتی کلاس‌های درس اشاره می‌کند. تصویری که اغلب از کلاس‌های درس در ذهن تداعی می‌شود، یک معلم به عنوان گوینده اصلی و دانش‌آموزانی است که به صورت منفعل به او گوش می‌دهند. اما چیدمان کلاس به شکل U شکل و مشارکت فعال دانش‌آموزان در بحث و تبادل نظر، می‌تواند به آن‌ها این حس را بدهد که شریک یادگیری هستند و مسئولیت یادگیری خود را بر عهده دارند. این تغییر کوچک و کم‌هزینه در محیط کلاس، به بیداری خلاقیت و نوآوری در دانش‌آموزان کمک می‌کند و آن‌ها را به رهبرانی آینده تبدیل می‌کند.
سلامیان معتقد است که با فراهم کردن فرصت‌های یادگیری مشارکتی، می‌توان استعدادهای نهفته دانش‌آموزان را شکوفا کرد و به آن‌ها نشان داد که فارغ از شرایط اجتماعی و اقتصادی، توانایی دستیابی به اهداف بزرگ را دارند.
این معلم و روانشناس با اشاره به زندگی استیو جابز، نشان داد که موفقیت افراد به پیش‌زمینه‌های آن‌ها محدود نمی‌شود. او معتقد است که وزارت آموزش و پرورش به عنوان متولی تربیت نسل آینده، با وجود محدودیت‌های بودجه‌ای، نقش بسیار مهمی در شکوفایی استعدادهای دانش‌آموزان دارد. معلمین می‌توانند با پرورش روحیه رهبری در دانش‌آموزان، به آن‌ها انگیزه دهند تا به پتانسیل‌های خود باور داشته باشند.
سامان سلامیان نیز با تأکید بر اهمیت آموزش و پرورش در توسعه کشور، به عملکرد ضعیف این حوزه در سال‌های اخیر اشاره کرد. او معتقد است که خروجی مدارس در حال حاضر با انتظارات جامعه فاصله زیادی دارد و بسیاری از دانش‌آموزان به دلیل ناامیدی و دلسردی، به مهاجرت فکر می‌کنند. کاهش سن تمایل به مهاجرت در میان دانش‌آموزان نشان می‌دهد که نظام آموزشی کشور در تحقق اهداف خود ناکام مانده است.
در ادامه، وی بر اهمیت رویکردهای یادگیری مشارکتی در آموزش تاکید کرد. این رویکردها که بر همکاری و تعامل دانش‌آموزان متمرکز هستند، نه تنها مشارکت و تفکر انتقادی آن‌ها را تقویت می‌کنند، بلکه مهارت‌های اجتماعی ارزشمندی را نیز در آن‌ها پرورش می‌دهند. در این روش، دانش‌آموزان با همفکری و تکیه بر نقاط قوت یکدیگر، به حل مسائل می‌پردازند و در نتیجه، روحیه کار گروهی و مسئولیت‌پذیری در آن‌ها تقویت می‌شود.
سپس، این پرسش مطرح شد که آیا مسئولان آموزش و پرورش به اندازه کافی به این رویکردهای نوین توجه دارند؟ آیا برنامه‌ای برای جایگزینی روش‌های سنتی و حافظه‌محور با روش‌های فعال‌تر و تعاملی‌تر در نظر گرفته شده است؟ همچنین، به دلبستگی روزافزون دانش‌آموزان به منابع آموزشی آنلاین و خارج از مدرسه اشاره شد و این پرسش مطرح شد که آیا متولیان امر به این تغییر در الگوی یادگیری دانش‌آموزان توجه کافی داشته‌اند؟
در پایان، وی به موضوع خصوصی‌سازی آموزش اشاره کرد و این پرسش را مطرح کرد که آیا مسئولان آموزش و پرورش متوجه شده‌اند که بسیاری از خانواده‌ها برای آموزش دروس پایه نیز به بخش خصوصی روی آورده‌اند؟ آیا این روند به معنای مرگ تدریجی مدارس دولتی است؟ وی معتقد است که در حال حاضر، مدارس تنها به عنوان ابزاری برای کسب نمرات بالا و ورود به دانشگاه مورد توجه قرار می‌گیرند و از نقش اصلی خود در پرورش انسان‌های جامع و متفکر دور شده‌اند.
بیشتر بدانید:
